HENRICUS II

I.

HENRICUS II.

Andegavensis, Godofredi III. fil. Angliae Res, post Steph. A. C. 1155. ob matrem Mathildem, filiam Henrici I. ductâ Eleonorâ, Aquitaniam quoque et Pictones nactus est. Legibus primo, tum contra peregrinos, tum contra Proceres novarum rerum cupidos latis, regnum firmavit. Cumbriam, Northumbriamque recepit, ac Wallos ad defectionem declinantes domuit, Hiberniam subegit, ac Pontificis Romani consensu, suo adiecit regno. Godofredum fratrem, hereditatis portionem sibi debitam petentem, elusit: quo a Britonibus in Ducem electo, mortuoque, successioni inhians. Conanum Comitem Redonensum coegit, filiam suam Godofredo tertio suorum filiorum elocare. Ob Eleonoram, a Ludovico VII. Gall. Rege prius separatam, Comitatui Tholosano immines, Raimundo bellum novit, sed gemino coniugio pax composita, annitente Ludovico. Postmodum Gulielmum Scotiae Regem cepit, Richardum fil. rebellem in Pictonibus superavit, pace cum Ludovico initâ, huiusqueve filiâ Richardo promissâ. Iura regni antiqua instauraturus, dum Thomam Cantuatiensem Archiep adversarium habet, iratus occadionem eum necandi dedit: ob id iussu Papae Alex. III. a Monachis, virgis caesus. Matth. Paris. in Henr, II. Dein com Philippo Ang. collisus, pace conciliatâ, cum eo in Orientem proficiscendi consilium cepit. Tandem Richardum fil. denuo infestum habens: Obiit in Turonibus, A. C. 1189. Regni 34. filiis rebellibus diras imprecatus. Vide Matth. Malmesbur. et Polyd. Virg. Hist. Angl. Etiam huic Regi adscribuuntur suae leges hodie sub Glanvillae nomine in lucem datae: videuturqueve Hovedenus leges Eduardi Confessoris a Gulielmo I. emendatas, et ab Henrico II. denuo restitutas, restituenti attribuere. Sic enim ille in A. C. 1180. Eodem anno Henricus Rex Angliae pater constituit Ranulphum de Glanvilla, summum Iustitiarium totius Angliae, cuius sapientiâ conditae sunt leges subscriptae, qus Anglicanas vocamus. Recitat deinde dictas leges Eduardi a Gulielmo emendatas, Henr. Spelmann. in Gloss. Arch.

II.

HENRICUS II.

Castellae Rex successit Alphonso v. Patri, cuius fil. nothus erat, sicut Petrus, ex legitima uxore ei natus est. Sed hic, uxore Blancâ, matre et altero fratrum Henrici, occisis, cognomen Crudelis meritus. Henricum cum magna parte regni ad ultionem insurgere vidit: Verum hic victus, ad Carolum V. Galliae Regem confugit, qui eum sub Comitis Marcani et Connestabilis Guesclini auspiciis in regnum reduxit. Mox Petrus, ope Anglorum, restitutus, Henrico acie victo, saevire perrexit: hinc ab Hispanis revocatus Henricus, Petrum sustulit. Coronatus A. C. 1369. frustra Rege Arragoniae, Navarrae, Lusitaniae, Granatae et Ioh. Lancastriae Duce fil. Eduardi Angliae Regis renitentibus, quos omnes Henricus victos pacem petere coegit. Veneno postmodum a Rege Granatae, potentiam eius verito, sublatus, Obiit A. C. 1379. inaugurationis 10. Garibaius Hist. Hisp. l. 25. c. 20. Mariana l. 17. Surita Ind. l. 3. frosissard. Belleforest. Argentraeus Hist. Brit. l. 5. 6. 7. 8. et 9.

III.

HENRICUS II.

Iun. Princeps otii et quietis impatiens, qui cum fratre Gulielmo ius Primogeniturae saucivit, a Carolo V. confirmatum A. C. 1537. Cui adveisus Gallos, in Italia, fidam navavit operam, in bello etiam rusticorum fortitudinis laude impetratâ. Foederi, quod Sanctum appellabant, A. C. 1536. nomen dedit: a Smalcaldicis postea cum non cessaret Goslariam et Brunlvigam vexare, universo ducatu eiectus, A. C. 1542. Sic exul aliquandiu, cum a Rege Galliae pecuniâ adiutus, iterum turbas datet, a Mauritio Saxone, cum filio captus, dem um A. C. 1547. libercatem recuperavit. Post quae, cum quiescere nondum posset, varie iterum iactatus est, tandem tamen tot bellorum cladibus et ruinis sarciendis ad civilem administrationem animum applicuit et diu satis Concilii Christiani exspectatione elusus, Augustanam Confesl. veram se iudicare publico diplomate profeslus, A. C. 1568. Obiit.

IV.

HENRICUS II.

cogn. Burvinus, fil. Pribislai, (qui ultimus gentis Rex, Ducis nomen ab Hentico Leone et Alberto Urso coactus, assumpsit, Rostochii conditor) ex posteris Buthvenis, fratris Henrici I. quasdam belli ruinas restauravit. Eo natus.

V.

HENRICUS II.

cogn. Claudus, eo quod ab Arduino, de quo infra, primum victus: de muro quodam celso desiliens, fem ur luxaverat, et Sanctus, Bavariae et Franconziae Dux, post Othonem III. Rom. Imp. A. C. 1003. Principes defectores Arduinum Marchionem, qui sei in Italia Regem federat, Iaromiro prius Principe Bohemo, Bolessao Polono Balduino Flandriae Com. Lothatingiam Godofredo donatam raptante, Bernardo Saxone superatis, vicit, atque subegit: Secundâ vice in Italiam veniens, Capuae Saracenos vicit, ac Italiâ cedere compulit, Bubaganum constantinopolitani Imp. Ducem, qui Saracenis favebat, bello acerrimo insecutus est. Troiam in Apuliae finibus, ubi olim Hannibalis castra fuêre, a Graecis aedificatam obsedit et per deditionem accepit, Graecis Apuliâ et Calabriâ pulsis, Bland. l. 3. Dec. 2. Papebergensem Eccl. fundavit, templum summum Basileae, terraemotu concussum, reparavit, ornavit et auxit, A. C. 1010. et A. C. 1014. Romae coronatus a Benedicto VIII. Symbolum Apostol. post Evangelia recitati iussit, ut credendorum memoria auditoribus semper refricaretur; post secundam expeditionem Ital. cum Roberto Galliae Rege de rebus Ecclesiae collocutus, Obiit A. C. 1024. Imp. 22. prope Halberstadium, Bambergaesepultus. Hunc Henricum, cum uxore Cunegunda virginitatem perpetuam observasse quidam scribunt, et post mortem miraculis claruisse, Glabar, Sigon, Sigebertus, Hermann. Ditmarus, Leo Ostiensis, Fabricius in Chron. Frisingens. l. 6. Crantzius l. 4. c. 35. Huius fil. Henricus, Caesar Aquisgrani electus est, A. C. 1025. Blond. l. 3. Dec. 2.

VI.

HENRICUS II.

cogn. Ferreus, fil Othonis, a factione stelliferorum (die Sierner) mire exagitatus ad suummam aetatem pervenit, et filios Henricum ac Othonem ante se efferti conspicatus heredem habuit, ex fratre Ludovico, nepotem Hermannum: cui Dux Brunsvicensis, cui Henrici Ferrei filia nupserat, controversiam movit, et cum factione stellae non exiguas dedit turbas. Sed victor Hermannus, Obiit A. C 1413. pater Ludovici, avus Ludovici Pii, et Henvici, qui Marpurgum tenuit, succestor dein A. C. 1479. soceri Comitis Catimelibocensis, pater fuit Vibelmi Iun. seu Divitis, in quo linea Marpurgensis terminata est.

Ex fam. Vandallrd.

VII.

HENRICUS II.

cogn. Leo, quod patre Henrico I. absente adversus Marchiones Brandeburg. strenue se defendisset, ab urore Beatrice Brandeb. Stargardiam, a Christophoro Daniae Rege Rostochium accepit. Mortuus A. C. 1329. pater fuir Alberti et Ioh. quos in Comitiis Pragensibus A. C. 1348. Carolus IV. quod olim in bello adversus Anglos, in Gallia, militiae fuissent socii Principes Imperii creavit. E quibus fil. Alberti Henricus cum uxorem Ingelburgim, Margarethae Danicae sororem, haberet, ex qua natus Albertus et Matia Vratislao Pomerano nupta, avus fuit Erici Pomerani, qui intuitu aviae Septentrionis Rex electus est.

VIII.

HENRICUS II.

cogn. Pius, qui Uladislao Sputatore in Pomeraniam usque expulso: dein celebri illo prope Lignicium praelio a Tartaris caesus est, A. C. 1241. Pater Henrici, Contadi, Boleslai et Uladislai.

IX.

HENRICUS II.

cogn. Stigmatias, fil. Ludovici, Lignicium a Patruele Ruperto obtinuit: Pater ex Salome Mazovia Ludovici Lignicii et Brigae, ac Henrici Lubenae Principis.

X.

HENRICUS II.

fil Hugonis III. fratri Ioh. successit, A. C. 1286. Rex Hierosol. coronatus.

Principes Regii sangninis.

XI.

HENRICUS II.

fil. Francisci I. ex Claudia Francica, parti successit, A. C. 1547. Bononiâ Anglis pulsis, Octavium Farnesium, contra Carolum V. et Iulium III. tuitus est, A. C. 1551. A Principubus Germ. contra Imp. evocatus, metim cepit A. C. 1552. Argentorato frustra tentato. Hannoniam vastavit, Rentiaci obsidione repulsus rediit, magnâ Caesarianorum clade victor, A. C. 1554. Metim, fraude Franciscanorum vix non amissam, contra Imp. fortiter defendit; ad Marcianum ab Hispanis fugatus, auspiciis Philippi II. ad Fanum Quintini, tantâ clade affectus est, A. C. 1557. Laurentii die, ut Luteriae passim cives diffugerent: Non minori clade anno post ad Gravelingam affectus: quam purioris religionis in Gallia ansam notant Historici, dum Galiica nobilitas captivitatis taedium Bibliorum lectione discuteret. In solatium tot Cladium per Ducem Guisium Caletum post 210. An. Anglis eripuit: Pace Cameraci, quae infelix dicta, A. C. 1559. ducentis locis hosti redditis, mutuisqueve nuptiis sancita. Concilium Tridentinum, non Concilium, sed conventum vocavit, quod Patres aegerrime tulêrunt, P. Suavis, in Conc. Trid. p. 369. In Evangelicos a Valentina Strige accensus, Senatores Ludovicum Fabrum et Annam Burgaeum dissnadentes, carcere mulctavit: a Mongomerio Com. in hastiludio letaliter vulneratus, iuxta Bastiliam, ubi illi captivi languebant, portatus, saepius repetiit, Vereri se, ne innocentibus hominibus iniuriam fecisset. Obiit ex vulnere A. C. 1559. Thuan. Hist. l. 12. 22. et 23. etc. Regni 12. Aet. 40. Ex Catharina Medicaea, pater Francisci II. Caroli IX. Henrici III. etc. Hist. Gall.

XII.

HENRICUS II.

fil. prioris, auctor lineae Sagavo-Glogoviensis, a Ioh. Bohemiae Rege quod ei partem suam Glogoviae vendere nollet, pulsus est A. C. 1332. cum tamen sua bona Saganum, Crosnam et Reliqua Bohemis, a quibus feudo teneret, submisisset, A. C. 1329. Obiit prae Maerore A. C. 1339.

XIII.

HENRICUS II.

fil. prioris, matitus fuit Comitis Loniae: e qua ipsi natus est.

XIV.

HENRICUS II.

fil. prioris, per aliquot annos, Religioni Reform. curâ Patris innutritus, postmodum ab Henrico IV. a Papa, in communionem Rom. recepto, hisce Doctoribus erudiendus traditus est. Varia forrunâ conflictatus, Obiit A. C. 1646. fortitudine inclitus. Ex Carlorta Margaretha Montmorantia, patens Ludovici Principis Condaei, etc.

Principes ex fam. Palatino-Bavarita.

XV.

HENRICUS II.

in Gera, nat. A. c. 1602. duxit Catharinam Elisabetham Schwartzenburgicam.